Jan Lechoń

Związany z regionem:
W latach 1911-1912 mieszkał z rodzicami przy ulicy Ołówkowej 14 w Pruszkowie. Rok przed śmiercią, będąc w Stanach Zjednoczonych, wspomina o swoich przeżyciach:

„Wczoraj, wsiadając do autobusu na rogu 79-ej, spojrzałem na napis nad kioskiem z gazetami, napis po angielsku nad kioskiem, który niczym nie przypominał warszawskich czy podwarszawskich. I nagle przypomniał mi się Pruszków, cały czas, gdyśmy tam mieszkali, cały nastrój tych dwu lat – dramatycznych przez moje uczucia, nie przez wypadki. I ja sam z tamtych czasów – jakbym powrócił do tamtych miejsc i do tamtego czasu”.

Biografia:
Jan Lechoń urodził się 13 marca 1899 roku w Warszawie (naprawdę nazywał się Leszek Serafinowicz). Ojciec Lechonia był urzędnikiem w biurze Dyrekcji Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej, a matka nauczycielką geografii. Jan Lechoń debiutował w bardzo młodym wieku. Mając 14 lat wydał tom poezji „Na złotym polu”, a rok później „Po różnych ścieżkach”.

W 1916 roku ukończył gimnazjum i rozpoczął studia z zakresu filologii polskiej na Uniwersytecie Warszawskim. W czasie studiów znalazł się w komitecie redakcyjnym studenckiego czasopisma „Pro arte at studio”, gdzie był odpowiedzialny za dział teatralny. W listopadzie 1918 roku zorganizował razem z Julianem Tuwimem, Antonim Słonimskim i Tadeuszem Raabem kabaret artystyczny „Pod pikadorem”. Był też współtwórcą grupy poetyckiej „Skamander”.

Sławę przyniósł Lechoniowi wydany w 1920 roku tom „Karmazynowy poemat”. Kolejny zbiorek Lechonia to „Srebrne i czarne” (1924). Po tej książce Lechoń nie wydał już w dwudziestoleciu międzywojennym ani jednego tomu – uważa się, że paraliżował go poziom jego debiutu, któremu nie potrafił już dorównać. W 1925 roku otrzymał nagrodę Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek za swoją twórczość poetycką. W latach 1926-1928 pisarz był redaktorem naczelnym tygodnika satyrycznego „Cyrulik warszawski”.

W latach 1930-1939 Lechoń mieszkał w Paryżu, gdzie pełnił obowiązki attache kulturalnego ambasady polskiej. Po klęsce Francji z Niemcami wyjechał przez Hiszpanię i Portugalię do Brazylii, by w 1941 roku przenieść się do Stanów Zjednoczonych i zamieszkać w Nowym Jorku.

W latach 1941-1947 wraz z Kazimierzem Wierzyńskim i Józefem Wittlinem redagował kolejno „Tygodniowy Serwis Literacki Koła Pisarzy z Polski”, „Tygodniowy Przegląd Literacki Koła Pisarzy z Polski” i od 1943 r. „Tygodnik Polski”. Współpracował też z wydawanymi w Londynie „Wiadomościami Literackimi”. Od 1944 roku podjął też współpracę z Polskim Instytutem Naukowym w Nowym Jorku.

Jan Lechoń zginął w tymże mieście 8 czerwca 1956 r. Pisarz podjął kolejną w życiu próbę samobójczą, tym razem udaną. Zginął skacząc z dwunastego piętra hotelu Hudson. Wcześniej próbował odebrać sobie życie w 1921 roku. Później leczył się w szpitalu psychiatrycznym pod Krakowem.

W 1991 roku prochy poety ekshumowano z cmentarza Calvary w Queens w Nowym Jorku i pochowano na Cmentarzu Leśnym przy Zakładzie dla Niewidomych w Laskach koło Warszawy, we wspólnym rodzinnym grobie wraz z rodzicami.

Źródło fot.: Narodowe Archiwum Cyfrowe

[facebook_like_button]

Podobne wiadomości:

Alicja Majewska Alicja Majewska
Wojciech Młynarski Wojciech Młynarski
Jan Lechoń Jan Lechoń
Jarosław Iwaszkiewicz Jarosław Iwaszkiewicz

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *

*
*